Aşiyan II - Divane

Göğsümün hemen ortasında bir yangın vardı, alevler sardı ve biz içinde kaldık. Yandım, yanarken yaktım. Onun o güne yüklediği anlamla benim yüklediğim anlam birbirini katletti. Ve o zaman ikimiz de kıyameti başladı. Şimdi aramızda yanan ateşin bir tarafında ben diğer tarafında o vardı. Alevler yükseldiğinde avucumdaki yüzükleri attım o ateşe. Biz artık resmen bitmiştik. "Keşke," dedi içtenlikle. "Keşke, bu kadar güçlü bir kadın olmasaydın diyorum bazen." O konuştukça duygularım birbirine karıştı. "Kimseye kaldıramayacağı dert yüklenmezmiş, insanlar gücü kadar sınanırmış." Titrek, acı bir soluk aldı. "Senin derdin, senin sınavın ben olmak istemezdim." [Karton Kapak]